ВАШИ ПОЖЕРТВОВАНИЯ ПОМОГАЮТ РАБОТАТЬ НЕЗАВИСИМОЙ РЕДАКЦИИ
Дуэт Satyricon ужо з пачатку 2000-ых дае нармальна так прыкурыць пердакі олдскульных аматараў black metal, рэалізуючы смелыя адыходы ад канону і кладзячы вялікі доўгі нарвежскі меч на тупыя стэрэатыпы кам’юніці, што банда павінна застапарыцца ў сваёй лагуне. Satyricon — выдатны прыклад гурта, які займаецца мастацтвам, а не намацаў выгодую цыцку і ўсё доіць і доіць яе.
Satyricon & Munch Дата выпуска: 10 июня 2022 Длительность: 56:07 Продюсеры: Satyricon
Лейбл: Napalm Records Трек-лист: 01 «Satyricon & Munch»
Аднатрэкавы гадзінны альбом «Satyricon & Munch» ёсць цікавай рэфлексіяй на (кагобвыпадумалі) нарвежскага мастака Эдварда Мунка, вядомага, у першую чаргу, праз карціну «Крык»:
Праз тое, што музычнае палатно выканана без падзелаў на трэкі, слухачу сапраўды выдаецца магчымасць «заліпнуць» у атмасферны сінтэз эмбіентальных мелодый з цікавымі сэмпламі і аркестровымі пасажамі, што часам перамяжоўваюцца з сакавітымі фірмовымі рыфамі (але без перабольшвання).
Калі азнаёміцца з творчым шляхам спадара Эдварда, адчыніць якую-та кольвек кніжэнцыю з рэпрадукцыямі і вырваць каштоўныя 56 з аскепкамі хвілін на паглыбленне ў асэнсаванне яго духоўнага скарбу, то дадзены рэліз сапраўды няблага пасуе для гэтай вандроўкі. На вялікі жаль, Сацір і Фрост (не блытаць з выміралкай) не парадавалі аматараў сінкрэтызму ў візуале да альбома, то слухач мусіць выбіраць сам, якую частку рэлізу праслухоўваць пад заліпанне пад тое ці іншае адлюстраванне погляду маэстра на рэчаіснасць.
А яшчэ ў «Satyricon & Munch» ёсць выдатная рыса — гэты рэліз можна слухаць і без візуалізацыі. Пэўна, камусьці падасца, што музычная кампанента недастатковая, мінімалістычная і часам «правісае», але ж «лысаму — грабенчык». Гэты альбом – сапраўдны прыклад таго, як не трэба ісці па пратоптанай сцежцы і не саромецца рабіць нешта новае, бо ты можаш сабе гэта дазволіць.
Сапраўды, вельмі прыемна, калі гурт не абмяжоўвае сябе нейкімі забабонамі і межамі ў плане самарэалізацыі творчага патэнцыялу. Моцна цешыць і дае надзею, што наперадзе нас чакаюць прыемныя сюрпрызы ад сыноў Маці Поўначы.
После предыдущего диска, Nothing, который действительно не оставил в душе ничего, кроме разочарования и повода сказать, мол, «Ну, наконец-то и эти сдулись!», Korn как-то вдруг собрались и записали что-то удобоваримое. Requiem — в меру
Компонент комментариев CComment